16 aydır Almanya’dayım.

Birkaç aydan beri depresyonumu hat safhalarda yaşıyorum. Ben bu şehirde doğdum ve 16 ay boyunca yaşamaya çalıştım. Eskiden nerede doğduğunu övünerek söyleyen bir insan olarak artık bunu yapmayacağıma emin olabilirsiniz.

Taşınma arifesinde olduğum bu zamanda hayatımda neler değişecek tekrar ne travmalar yaşayacağım merak etmiyorum artık. Her şeyle başa çıkmaktan sorunların koşarak gelmesinden ve benim dik durmaya çalışmamdan sıkıldım artık. Baktım başa çıkamıyorum, arkamı dönüp gitmek zorunda hissediyorum kendimi.

16 ayda neler değişti, eski Dilara’dan bir şey kaldı mı bilmiyorum. Eskid en sorun olarak gördüğüm şeylere gülüp geçmeye alıştım artık. 2 kere istifa ettim. Evimi kapatıp Almanya’da doğru düzgün tanımadığım anneannemin evine yerleştim. Özel alan kavramımı yitirdim. Odaklanma sorunum var. Hiçbir şeye konsantre olup başlayamıyorum. Başladığım şeyi bitiremiyorum. 16 ayda 3 kitap okumayı becerebildim.

Hayat instagramda yaşandığı gibi değil elbette. Gezmeyi çok seviyorum tabi ki bu ayrı konu ama gezmemin sebebi evden kaçışım. Her uçağa bindiğimde dünyanın en mutlu insanı nasıl olabilirim. Tabi ki gidişlerin bir dönüşü var. Dönüş yollarında ne gözyaşları dökülüyor anlayamazsınız.

İstemediğiniz bir yerde yaşamanın, çalışmanın bedelinin vücudunuzun sizi protesto etmesiyle anlayabilirsiniz. 16 ayda geçirdiğim hastalıklar artık ben istemiyorum diyen sevgili bünyem. Tamam anladım istemiyorsun.

Beynim durdurak bilmeden kaygılanmak üzerine programlanmış gibi. Bu arada hala daha işsizim. 

Seneye neler anlatıyor olacağım size bilmiyorum ama 16 aya benzeyen bir 16 ay daha yaşamak istemiyorum. Hayatımdaki en büyük hedefim bu.

Sevgilerle, Dilara

0 yorum

Bir yorum yazın